اگر خطای گذشته را نمی توان جبران کرد، دست کم می توان اثر آن را با مهربانی در حق کسی دیگر از بین برد.
برای شفای تن باید روح را شفا داد.
مردم گمان می کنند که با فرار از شرایطی ناخوشایند، می توانند از شر آن رهایی یابند؛ بی خبر از اینکه به هر کجا بروند با همان شرایط روبرو خواهند شد.
اگر از دشواری های خود بگریزیم، آنها ما را دنبال خواهند کرد.
راههای خدا خردمندانه و چاره های او حکیمانه است.
چه بسیارند مردمانی که از خود به ستوه آمده اند و آرزو دارند دیگری باشند؛ چنین مردمانی از باور و اتکا به نفس بی بهره اند.
چه بسیارند مردمانی که از خود به ستوه آمده اند و آرزو دارند دیگری باشند؛ چنین مردمانی از باور و اتکا به نفس بی بهره اند.
تنها راهزنی که دار و ندار آدمی را به تاراج می برد، اندیشه های منفی خود او است.
تنها کسی که باید دگرگون شود، خودتان هستید؛ خودتان که دگرگون شوید، همه ی اوضاع و شرایط پیرامون تان نیز دگرگون می شود.
دشمنان شما همه در درون خودتان هستند.
همه ی امور مهم به دست کسانی انجام پذیرفته است که از آرزوهای بزرگ خود دست نکشیده اند.
انسان با هر دست بدهد، با همان دست می گیرد و همیشه میان داد و ستد، موازنه ای کامل برقرار است.
خشم، نفرت، بدخواهی، حسد و کینه ،شادمانی انسان را می گیرد موجب بیماری و شکست و فقر می شود.
به راستی که نفرت، بیش از شرابخواری، خانه‌ها را ویران کرده است و بیش از جنگها، جان آدمیان را بر باد داده است.
باور، نیرومندتر از خوش بینی است.